Als je werk is uitgewerkt

Je bent op een punt aangekomen dat wat je altijd hebt gedaan niet meer ‘werkt’. En dat geeft vaak een oncomfortabel gevoel want hoezo werkt het niet meer? Je bent er tenslotte goed in, je dacht dat je het leuk vond en je hebt er jarenlang ervaring in opgedaan.

Waarom gebeurt dit?
Het kan zijn dat je nog werkzaam bent, maar dat je voelt dat je werk je geen energie meer geeft. Of je werkt niet en je ontvangt aan de lopende band afwijzingen op je sollicitaties. Het kan ook zijn dat je een nieuwe baan zoekt in het verlengde van wat je altijd hebt gedaan. Maar je krijgt niet echt een sprankelend gevoel bij de vacatures die je tegenkomt.

Er zijn verschillende signalen dat het vertrouwde niet meer werkt. Het kan zijn dat je de uitvoering van je taken bent ontgroeid en dat je op de automatische piloot staat. Of dat de manier van werken, de procedures van de organisatie je niet meer passen. Maar ook kan het zijn dat jij niet meer past bij de missie van de organisatie.

Mismatch
Zelf heb ik voor een tuincentrumketen gewerkt omdat ik mensen wilde inspireren over de mogelijkheden van groen in de leefomgeving. Maar het bleek dat het groen helemaal niet zo groen was. Het productieproces is allesbehalve duurzaam te noemen. Ik probeerde duurzaamheid intern op de kaart te zetten maar er was alleen interesse als de verandering geen geld kostte.

Ik merkte dat mijn visie over duurzaamheid belangrijk voor me was maar ik voelde me ook een roepende in de woestijn. Op dat moment kon ik twee dingen doen; blijven strijden anders blijft het bedrijf doen wat het altijd deed of mijn visie meenemen naar een organisatie waar dit wel bij aansloot. Ik koos voor het eerste, ik voerde strijd, wilde gehoord worden maar werd uiteindelijk ontslagen. We pasten niet meer bij elkaar.

En hoe ontzettend pijnlijk ik het ontslag ook vond, ik zag het achteraf als een cadeautje. Ik kwam tot het inzicht dat ik niet meer wilde strijden en dat ik meer bereik als ik me aansluit bij een organisatie met eenzelfde soort visie.

In between-periode
Na het verlies of opzeggen van je baan kun je in een ‘in between-periode’ terecht komen. Het oude werkt niet meer en het nieuwe is nog niet inzichtelijk. Het is tijd voor de volgende fase waarin je andere dingen te doen hebt. Deze periode ‘dwingt’ je om keuzes te maken, te voelen wat er bij je past, waar je enthousiast van wordt maar ook wat je belangrijk vindt. Het is tijd voor het ontdekken van jouw missie. Wat heb je hier te doen? Welk verschil kun jij maken en waarmee kun je betekenisvol zijn. Hier kun je steeds meer je energie in steken.

Je gevoel wijst je de weg, je hoofd voert het uit
Als je bovenstaande situatie herkent dan kun je een begin maken met het formuleren van jouw visie en missie. Je visie is wat je ziet gebeuren dat je raakt. En je missie is jouw oplossing hiervoor. Het gevoel en het hoofd werken hierbij samen.

Zo raakte het de founder van Tony Chocolonely dat er nog steeds slaven worden ingezet op cacaoplantages. Hij had hier een oplossing voor en maakte het zijn missie om slaafvrije chocola op de markt te brengen.
Iemand anders raakte het dat ouderen vaak eenzaam zijn. Ze kwam met een concept waardoor ouderen met elkaar in gesprek raakten.

Het maakt niet uit of je ondernemer bent of in loondienst werkt. Iedereen heeft een missie. Ondernemers geven daarmee richting aan hun bedrijf en werknemers kunnen op basis van hun eigen missie op zoek gaan naar een werkgever met eenzelfde soort missie. Daarmee worden de krachten gebundeld, ervaar je betekenis en heb je het gevoel het verschil te kunnen maken. Het matchen op basis van een missie is daarbij belangrijker dan alleen matchen op basis van een functieprofiel.

Verdieping van je motivatie
Wat je ook kan helpen is het stellen van de waarom-vraag. Dat zorgt voor verdieping van je motivatie. Dat heb ik bijvoorbeeld toegepast bij Annette. Ze liep vast in haar werk en wist niet meer waar ze het zoeken moest. Ze had een café maar richt haar pijlen nu op fotografie. En hier stelde ik haar de waarom-vraag; waarom kies je voor fotografie?

Uiteindelijk kwamen we tot het inzicht dat fotografie ‘slechts’ het vastleggen is van een heel proces wat daaraan vooraf gaat. Wat Annette raakt is de bevlogenheid van ondernemers met een klein restaurant dat ‘echt’ eten serveert. Ze gaf als voorbeeld dat ze helemaal gek is van een kleine winkeltje dat ook een paar tafeltjes heeft waar je kunt eten. Er was maar 1 specialiteit en dat was Spaanse ham. Zij wil het verhaal vertellen van deze bevlogen ondernemer; waar hij zijn hammen vandaan haalt en waarom hij daar voor kiest, waarom hij heeft gekozen voor het interieur met krakkemikkige stoeltjes, waarom hij er voor kiest om het klein te houden, etc.

Ze kan natuurlijk gewoon een foto maken van de ondernemer in zijn restaurant maar ze kiest ervoor hem te volgen en om door middel van foto’s zijn verhaal te vertellen. Door inzichtelijke te maken wat hij doet, wil ze anderen hier enthousiast voor maken. Alles kwam voor haar hiermee samen, zowel haar CV als haar interesses: Horeca, fotografie, styling, verbinden en mensen raken d.m.v. echt eten.

Het roer om?
Moest hiervoor het roer voor Annette helemaal om? Dat was niet het geval. Ze heeft haar opleiding, werkervaring, interesses en visie als basis gebruikt voor het bepalen van haar missie.
Ze hoefde niet nog iets nieuws toe te voegen of te ontwikkelen want alles is er al. Het zit allemaal al in haar, ze hoefde zich alleen bewust te worden van haar missie, haar ‘vonk’. Ze heeft vervolgens van haar vonk vuur gemaakt.