Via Marktplaats had ik houtsnippers gekocht waarmee ik paadjes maak in de tuin. Verkoper Wytze was zo vriendelijk om de snippers tegen een kleine meerprijs bij mij thuis af te leveren.

Zodra ik iemand nieuw ontmoet, krijg ik honger naar de ander z’n verhaal. Dus Wytze werd tijdens het scheppen van de snippers het hemd van z’n lijf gevraagd.

Bleek dat hij als shorttracker in het nationale team had gezeten en mee had gedaan aan o.a. het NK en WK. Hij is nu halverwege de 30 en het was tijd voor wat anders. Hij koos ervoor om bij een loonbedrijf te gaan werken en doet allerlei verschillende werkzaamheden op locatie.

Life-changing dus. Van shorttrack-specialist naar allround alleskunner.

Tig vragen brandden nog op m’n lippen. Maar dat zou gênant worden.

Ik kan me zo voorstellen dat hij met plezier terugkijkt naar z’n schaatscarrière maar dat z’n nieuwe leven meer vrijheid geeft. Minder prestatiedruk bijvoorbeeld. Altijd jezelf willen en moeten verbeteren, de druk van trainers, teamgenoten en misschien wel sponsors.

Hij heeft waarschijnlijk minder faam in z’n huidige werk maar zou dat hem iets kunnen schelen? Ik weet het niet.

Ik ben ook opgeleid als ‘specialist’. Op een heel ander vlak en niveau dan Wytze maar alle activiteiten waren er op gericht om nog beter te worden in m’n vak. Totdat ik ontdekte dat ik in veel meer zaken interesse had dan alleen vakgerichte activiteiten.

Het duurde best even voordat ik de noodzaak van specialisme, iets goed kunnen met een diploma, kon loslaten en kon toegeven dat ik meer een allrounder ben. Die veelzijdigheid heb ik nodig om mezelf te voeden, om dynamiek te voelen, inspiratie op te doen en zingeving te ervaren.

Ik heb geen oordeel over het zijn van een specialist of een allrounder. Het gaat niet om goed of fout. Wel of je je bewust bent waar jij je begeeft en welke jas jou het beste past.

Van jongs af aan wordt ons kennis van anderen bijgebracht. Kennis van bijvoorbeeld ouders en docenten. Maar ook kennis uit boeken. Iets komt dan van buiten en moet bij ons naar binnen. Het moet ons brein in. En zowel op school als op werk word je beoordeeld op die kennis. Voldoe je niet aan de normen en de methodieken, scoor je niet voldoende, dan moet je opnieuw je huiswerk doen of je moet een training volgen. Je wordt door anderen beoordeeld op goed en fout. En dat kan ten koste gaan van je zelfvertrouwen. Ben ik wel goed genoeg?

Wat we onderweg niet echt leren is wat er al binnenin jou zit. Wat je hebt meegekregen vanaf je geboorte. Hetgeen dat jou jou maakt. Jouw specifieke eigenschappen en kwaliteiten liggen opgeslagen in het hart.

Als er zich iets voordoet waarbij je een beslissing moet nemen dan kun je dat rationeel, vanuit het verstand doen of vanuit het hart & ingevingen. Van een rationele beslissing zou je kunnen zeggen dat dat is op basis van wat is aangeleerd. Zoals het hoort. Volgens een methodiek of geldende norm.

Een beslissing vanuit het hart gaat anders. In plaats van een antwoord te bedenken ga je het antwoord voelen. Het komt uit een ander vaatje. Eigenlijk ga je voelen wat jij van een situatie vindt. Voel je je ergens goed bij of doe je het omdat het van je wordt verwacht. Of omdat je het altijd zo hebt gedaan. Of misschien ben je wel bang om afgewezen te worden als je een afwijkend antwoord hebt.

Je kunt gaan oefenen om te leren voelen. Neem twee situaties; eentje waarbij je een slecht en eentje waarbij je een goed gevoel krijgt. Als ik aan het invullen van mijn belastingaangifte denk dan krijg ik een zwaar en onprettig gevoel. Als ik aan een boswandeling denk dan gebeurt er iets anders. Het wordt lichter, ik krijg energie en voel me gemotiveerd. Ik volg mijn gevoel en ga het bos in. Een beslissing vanuit het hart geeft vaak het gevoel van vrijheid. Van flow en zingeving.

Leren voelen is een mooi proces maar gaat niet over 1 nacht ijs. Je hebt niet in 1 dag leren lopen en zo gaat het ook niet met deze ontwikkeling. Gun jezelf de tijd.

Overigens, soms ontkomen we niet aan rationele beslissingen; de belastingaangifte moet gewoon gedaan worden. Dat hoort ook bij het leven.

We hebben beide nodig; hoofd en hart. Maar we zijn de balans kwijtgeraakt. Hoe ik het zie is dat we de volgorde van inzet mogen veranderen. Het hart laten leiden in plaats van het verstandige hoofd. Vanuit het hoofd krijgen we meer van hetzelfde en kom je verder van je eigen natuur af te staan. In het hart liggen jouw specifieke antwoorden.

In het verleden ben ik trainer geweest van een jongensteam. Bij een sport heb je techniek (hoofd) en inzicht (hart) nodig. Uit ervaring weet ik dat er vaak vooral wordt getraind op techniek. Eigen inzicht wordt niet altijd begrepen en wordt zelfs wel eens beoordeeld als egoïstisch. Je hebt te maken met een team en dient je te houden aan de geldende norm.

Tijdens een training heb ik de jongens uitgedaagd hun eigen inzichten te gebruiken én dat toe te passen in teamverband. Ik gaf ze een paar eenvoudige opdrachten; breng een teamgenoot naar de overkant zonder dat zijn voeten de grond raken. En ga dan met het hele team zonder de grond te raken van de middellijn naar de achterlijn. Er waren geen spelregels. Geen verplichtingen. Geen tips. Geen methodieken. En ook geen goed of fout. Ze moesten uit een ander vaatje gaan tappen; hun creativiteit en ingevingen.

Wat ik merkte is dat ze ontzettend veel plezier hadden. Maar eigenlijk had ik misschien wel de meeste lol. Zo leuk om te zien wat er gebeurt als iemand de vrije teugel krijgt. Er werden kliko’s ingezet, hockeydoelen en lichamen van teamgenoten. Ze hadden allen hetzelfde doel en hoe ze dat bereikten was aan hen. Ze werden op weg er naar toe niet beoordeeld.

Als je moeite hebt om bij jouw creativiteit en ingevingen te komen, ga dan eens na in wat voor omgeving je verkeert. Zit je met je werk bijvoorbeeld in een rationele omgeving waar het vooral om presteren, geld en misschien wel om competitie en concurrentie gaat? Dan kan het lastig zijn om de vrijheid te voelen je eigen ingevingen en creativiteit in te zetten. Pas je nog wel in zo’n omgeving? Of blijf je er zitten omdat je niet weet waar je wel zou passen?

Durf je het aan om jezelf deze vraag te stellen? En wat is je bereidheid om trouw te zijn aan jezelf?

Misschien is het wel tijd om van jouw vonk vuur te gaan maken…

Krachtige planten en bomen ontstaan door een gezonde bodem. Ze voeden zich met hetgeen ze nodig hebben zodat ze zich kunnen ontwikkelen. Dat geldt ook voor ons; staan onze wortels in gezonde bodem zodat wij kunnen groeien?

Hoe ik het zie is dat we hier zijn om ons te ontwikkelen zodat we kunnen groeien in liefde.
Op het moment dat er zich iets voordoet waardoor we van ons pad raken, zijn we meestal aangekomen bij een ontwikkelpunt. Er gebeurt iets dat ons raakt en uit balans brengt. En dat heeft een functie. Als het voorval ons niets zou doen dan voelen we ook niet de noodzaak om er bij stil te staan en de ontwikkeling aan te gaan.
Onbalans leert mij dat ik het beste naar binnen kan keren. Ik mag mijn voedingsbodem opnieuw gaan bekijken. Wat is er uit balans, wat voel ik, welk inzicht kan ik opdoen of wat heb ik nodig zodat ik verder kan ontwikkelen.

De docufilm The Biggest Little Farm laat zien hoe de natuur voor elk probleem een oplossing heeft. Het zorgt ervoor dat onbalans hersteld wordt en dat er weer groei kan plaatsvinden. Een teveel aan slakken levert bijvoorbeeld een kale moestuin op. Eenden die slakken eten zorgen weer voor balans.
Hoe kunnen wij hier van leren? We hoeven alleen maar naar onze eigen natuur te kijken. Naar onze binnenwereld. Heb je bijvoorbeeld het idee dat er teveel mensen om je heen zijn die je energie opslurpen? Hoe ga je weer voor evenwicht zorgen?

De natuur geeft allerlei signalen af. Als een plant bladluizen heeft dan kun je je focussen op het elimineren ervan. Maar dan elimineer je het signaal, de boodschap. Waarom heeft mijn plant last van luizen? Het zegt dat er wat dient te veranderen aan de omstandigheden van de plant. Het staat bijvoorbeeld op een foute plek, het voelt zich niet thuis in een krappe pot of het heeft te weinig voeding. Hoe zou het zijn als je dit naar jezelf vertaalt? Welke ‘bladluizen’, welke signalen doen zich bij jou voor? Welke omstandigheden dienen er bij jou te veranderen? Begeef jij je in de juiste omgeving, is er harmonie, kun je zijn wie je bent en krijg je voldoende (geestelijke) voeding?

Bij ons kunnen bladluizen zich voordoen in de vorm van fysiek ongemak. Ons lichaam communiceert zo’n beetje 24/7 met ons. Het laat weten wanneer je honger hebt, naar de wc moet of moe bent.
Maar ook vertelt het dat er wat anders aan de hand kan zijn. De plek waar je ongemak voelt, laat weten wát er aan de hand kan zijn. Het heeft een symbolische betekenis. Zo kan een pijnlijke schouder betekenen dat je een last draagt of dat je je gevoelens en intuïtieve krachten negeert. Een gevoelige keel kan betekenen dat je je niet uitspreekt of dat er verdriet of woede zit. En de baarmoeder staat o.a. voor zelfwaardering en de kracht van creatie.

Je kunt je lichaam ook raadplegen als je op het punt staat een beslissing te nemen. Als je bijvoorbeeld een vacaturetekst leest, wat gebeurt er dan van binnen? Voel je opwinding, positieve spanning of voelt het juist zwaar en heb je het gevoel dat je energie wegstroomt. Je lichaam wijst je de weg.

De natuur is zelfvoorzienend. Een boom voorziet zichzelf van voeding door bijvoorbeeld in de herfst z’n bladeren te laten vallen. De bladeren zijn voeding voor vele schimmels en organismes in de bodem. Die zetten dit om tot iets waarmee de boom zich weer kan voeden.
De mens haalt echter in z’n controledrift vaak de bladeren weg. Het gevolg is dat we een kale, voedingsarme bodem creëren waardoor een boom ziek kan worden. Vervolgens komt er een kevertje die de boom ‘opruimt’. De gemeente reiniging van de natuur. Dat kevertje geven wij de schuld van het doden van de boom. Maar wie is de eigenlijke veroorzaker?

Zou je, als je dit leest, op een andere manier naar jezelf kunnen kijken? Van welke ‘voeding’ onthoud jij jezelf waardoor er onbalans of fysiek ongemak ontstaat? En is er iets of iemand wie je daar de schuld van geeft?
Misschien is er iets wat je in stand houdt waardoor jij jezelf niet kunt voeden. Zit je bijvoorbeeld teveel in je hoofd waardoor je je hartsverlangen niet kunt opmerken, ben je strijd aan het voeren (geld, vrienden, werk), ben je bang om iets niet goed te doen of om als dom ervaren te worden, cijfer je jezelf weg zodat je niet afgewezen kunt worden? En misschien wel de belangrijkste; zie jij jezelf wel, ervaar je zelfliefde?

Het komt vaak genoeg voor dat ik het allemaal even niet meer weet. Op zo’n moment stel ik mezelf de vraag ‘wat zou de natuur doen?’. Ik ontdekte dat ik zelf voor mijn voeding kan zorgen. Telkens probeer ik voor een gezonde bodem te kiezen zodat ik kan groeien in liefde.

In december heb ik voor het eerst een Facebook-live gedaan voor Nieuwetijdskind Café. Super spannend vond ik het. Maar ik voelde wel dat het tijd was om op te staan en mijn licht te laten schijnen. Voor mijn eigen ontwikkeling, maar misschien ook wel voor die van anderen. Want ik heb het idee dat ik iets te brengen heb waardoor je anders naar jezelf kunt kijken. En dat is nodig om voor jezelf te durven gaan staan. Uit je schaduw stappen en neerzetten waarvoor jij hier gekomen bent.

Er zijn meerdere momenten geweest waarop ik uit mijn eigen schaduw ben gestapt. Het is een continu proces. In het begin had het vooral te maken met dingen loslaten, zoals de waardering van anderen. Want dat maakte me afhankelijk. En daarnaast, als ik mezelf niet waardeer, hoe kunnen anderen mij dan waarderen? Waarderen wie ik daadwerkelijk ben.

Op m’n werk had ik ideeën die ik graag deelde. Met veel enthousiasme en gedrevenheid deelde ik deze met m’n collega’s, maar nadat ik was uitverteld bleef het stil. Letterlijk. Ze hadden geen idee wat ze er mee moesten. Erg frustrerend en telkens voelde het als een afwijzing. Op dat soort momenten kun je weer in je schaduw kruipen óf je kunt trouw blijven aan jezelf en hetgeen waarin jij gelooft. Ik koos voor het laatste en ging op zoek naar een werkomgeving met dezelfde soort ideeën als de mijne. Op zoek naar een plek waar ik mijn licht kon laten schijnen.

Het nut van schaduw

De schaduw zie ik niet als iets negatiefs. Het is net zoals bij een batterij; je hebt zowel plus als min nodig. Het leven bestaat uit schaduw en licht. De schaduw zorgt voor beweging; er doet zich een situatie voor waardoor je iets kunt gaan veranderen. En het licht geeft de richting aan.
Vanuit chaos kun je een nieuwe situatie creëren waardoor je jezelf kunt bevrijden. Je bent aan het groeien en daar past een nieuw jasje bij. Zoals een slang die uit z’n huid kruipt.

Voor de mensen die ik mag begeleiden naar hun volgende stap in hun werkende leven, heb ik veel bewondering. Zij zijn op een punt gekomen waarop het huidige systeem niet meer voor hen werkt en op zoek gaan naar hun bijdrage in dit leven. Zij zijn op zoek naar hun eigen licht.

Wat me daarbij opvalt is dat deze nieuwetijdse mensen niet zozeer meer aan het front willen strijden, maar een bijdrage willen leveren zodat er geen strijd meer nodig is. Zo wil bijvoorbeeld iemand uit de zorg niet meer aan een ziekenhuisbed staan om iemand op te lappen. Wel wil ze mensen op liefdevolle en holistische wijze laten zien hoe je jezelf gezond houdt waardoor een ziekenhuis minder snel nodig is. Voor mij geldt dat ik mensen wil laten inzien dat het werken vanuit het hart, vanuit creativiteit, voor zingeving zorgt. En vanuit die creativiteit kun je gaan scheppen waardoor je voor veel meer impact kunt zorgen dan wanneer je voornamelijk werkt om geld te verdienen. Werken vanuit het hart kan daardoor een burn-out of bore-out voorkomen. Dus van strijd naar moeiteloosheid en zingeving.

Waarin we onszelf beperken

Ons hoofd wil ons nog wel eens beperken in het trouw blijven aan ideeën of in wie wij zijn. Het zegt ons te doen wat we altijd hebben gedaan, want dan heb je zekerheid. En vooral niet je hoofd boven het maaiveld uitsteken, want dat is gevaarlijk. Het advies van het hoofd is: probeer niet op te vallen.

Ik vroeg een cliënt die met mensen met het syndroom van Down werkt, wat zij zouden antwoorden op de vraag waarin zij zich beperkt voelen door hun syndroom. Ze zei dat sommigen iets zouden zeggen over kortere benen of snel buiten adem zijn. Maar anderen zouden er geen antwoord op kunnen geven. Want zij leven niet vanuit een beperking van het hoofd, maar vanuit vrijheid van hun hart. Vanuit hun licht in plaats vanuit hun schaduw. Het hoofd speelt bij hen een minder grote rol. Ik krijg bij hen vaak een Pipi Langkous-gevoel; ik zie geen reden waarom ik het niet zou kunnen.

Wees niet bang om als ‘vreemd’ te worden ervaren. Jij geeft juist kleur met jouw eigenschappen. Het is die kleur, jouw licht, dat voor verrijking zorgt.

Werken vanuit zingeving

Als je op zoek bent naar een nieuwe baan, focus je dan niet op functienamen maar op datgene waaraan jij een bijdrage wilt leveren. Wat is voor jou zinvol? Wat zijn volgens jou verbeteringen op het gebied van mens, dier of natuur? De vorm waarin je jouw bijdrage wilt gaan leveren, zoals een functie, volgt daar vanzelf uit.

Vraag je af waarom je iets wilt doen in plaats van wat je wilt doen. Wat-antwoorden zijn over het algemeen praktisch van aard; ik ben coach of ik ben communicatieadviseur. Maar het vuur zit vaak in het antwoord op de waarom-vraag. Daar zit de gedrevenheid en liefde voor iets.

Waarbij wil je betrokken worden of wat zie jij dat verbeterd kan worden? Waar gaat je aandacht naar uit? Waarbij heb je het idee dat je jouw creativiteit kunt inzetten, waar zie je oplossingen of heb je ideeën voor? Cijfer jezelf niet weg, stap uit je schaduw want jouw ideeën doen er toe!

Kijk niet naar wat er wordt aangeboden, maar bepaal wat jij wilt brengen. Beschrijf hoe jij het ziet, wat er nodig is en waar jij in gelooft. Laat zie hoe het ook anders kan. Ik weet zeker dat je de ontvanger inspireert. Kies voor een organisatie die eenzelfde soort gedachte heeft als jij en waar jij je kunt vinden in het product dat ze verkopen of de dienst die ze leveren. Voor minder moet je het gewoon niet doen. Wees trouw aan jezelf en stap in het licht.

Na WOII was er weer vrijheid, maar er waren ook veel tekorten. Daarom koos men vaak vanuit veiligheid voor een partner in plaats van vanuit liefde. De man zorgde voor het inkomen en de vrouw zorgde voor het eten. Het ging om opbouwen en overleven.
Nu hebben we geen tekorten zoals toen. Nu kunnen we vanuit liefde een relatie aangaan. Maar hoe zit dat m.b.t. werk? Werken we om een tekort te voorkomen of kunnen we ook vanuit liefde werken en een bijdrage leveren?

Wat we onderweg hebben geleerd, is om zoveel mogelijk voor zekerheid te kiezen. Dan weet je waar je aan toe bent. Dat is door onze (voor)ouders doorgegeven om ons te beschermen tegen tekorten. Hun intentie was begrijpelijk maar ze gaven onbewust een vorm van angst mee. We hebben daardoor geleerd om vanuit het hoofd, vanuit controle, te leven in plaats vanuit het hart.

En in dit corona-tijdperk wordt die angst geactiveerd en gevoed. Er is gevaar, we moeten binnen blijven en gehoor geven aan adviezen en wetten van de overheid. We geven het roer uit handen.
Er ontstaat een tekort; niet aan voedsel maar aan zo’n beetje alles op het gebied van mens-zijn, zoals verbinding, intimiteit, aandacht, verzorging en liefde. De gevolgen hiervan zijn nog niet helemaal te overzien, maar het zal vermoedelijk veel impact hebben.

Aan ons nu de vraag: gaan we leven in tekorten of gaan we onze eigen koers varen? Niet vanuit burgerlijke ongehoorzaamheid, maar weg van de angst en focussen op hetgeen waarin jij gelooft. Want daar zit groei en oplossingsgerichtheid.
Het is tijd om op te staan en kapitein te worden op je eigen schip.

Jij hebt er voor gekozen om juist nu te incarneren. Omdat jij iets hebt bij te dragen. Om je te ontwikkelen. Het is tijd om te gaan ontdekken wat dat is. Het is altijd al bij je geweest, het is dus niet per se iets wat je nog hoeft te leren. Je hoeft het alleen maar te herinneren. Wat zijn ideeën die je altijd hebt gehad maar die je hebt weggewuifd, omdat je dacht dat het niet realiseerbaar was? Van wat zie jij dat het verbeterd kan worden, zoals de zorg en liefde voor mensen? Wat is het dat jou raakt en waar jouw aandacht telkens naar uitgaat? Waaraan wil jij een bijdrage leveren?

Onafhankelijk zijn

Op het moment dat je gehoor geeft aan jouw bijdrage, dan is de kans groot dat je werkt vanuit liefde. Want jouw bijdrage komt uit het hart. Niemand kan voor jou bepalen wat dat is, dus het is belangrijk dat je je niet laat afleiden door anderen. Onbewust maken we onszelf afhankelijk van derden. Van een leidinggevende die bepaalt of jij wel of niet goed werk levert. Van de overheid die dingen voor ons bepaalt. Ouders die vertellen hoe het hoort. Vrienden die je doen twijfelen aan je ideeën.

Laat je niet door anderen sturen en wees trouw aan jezelf; aan je ideeën, aan datgene waarin je gelooft, maar ook aan de signalen die je lichaam je geeft bij externe of interne prikkels. Je lichaam geeft aan wanneer het zich bijvoorbeeld beperkt voelt of wanneer het juist energie van iets krijgt. Naar jezelf luisteren is dus heel belangrijk want het is je navigatie.

Waarin we onszelf ook nog wel eens afhankelijk maken, is het idee dat we gebrek aan kennis hebben. We kunnen onder de indruk zijn van hoogopgeleide mensen en hun deskundigheid. Zij wéten dingen, zij hebben er voor geleerd, zijn slim en hebben daarom recht van spreken. En wat weet ik nou…?
Deze vraag vind ik een vergissing. We maken onszelf onterecht heel klein. Ik las laatst dat je de kennis achterlaat die opgeslagen ligt in het hoofd, op het moment dat je naar gene zijde gaat. Wat je meeneemt naar een volgende incarnatie is de ervaring die je in je hart heeft geraakt. En het is juist díé ervaring die je deskundig maakt. Want je hebt het gevoeld, je hebt alle bijbehorende emoties ervaren, je hebt er naar gehandeld en oplossingen gevonden. Je hebt jezelf ontwikkeld. En daarom is iedereen ergens deskundig in. En die ervaring zou je kunnen doorgeven.

Zingeving in werk

Wat ik een mooi voorbeeld vind, is het programma Curvy Brides. Twee volslanke vrouwen weten uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om met overgewicht een geschikte trouwjurk te vinden. Zij zijn in diverse winkels afgewezen of kregen te horen dat ze eerst flink moesten afvallen.
Wat hen een sprookjesgevoel zou moeten geven, zorgde voor een gevoel van wanhoop en leverde een fikse deuk op in hun zelfvertrouwen.

Ze vonden dat dit beter kon en zijn zelf een bruidswinkel gestart. En daarbij gaat het niet om de verkoop van zoveel mogelijk jurken. Het gaat hen erom curvy brides liefdevolle aandacht te geven zodat zij zich mooi en zelfverzekerd voelen. Zij weten dat er achter een vrouw met overgewicht vaak een emotioneel verhaal zit. Maar ook kennen zij de ongemakken die een lichaam met overgewicht met zich meebrengt. Zij weten dat deze vrouwen liever niet in de spiegel kijken. Want ze hebben het allemaal zelf meegemaakt.

Deze eigenaressen voelen zingeving bij elke bruid die ze met opgeheven hoofd en met tranen van geluk de winkel zien verlaten. Zij werken vanuit liefde en leveren een waardevolle bijdrage. En voor dit werk hebben ze niet eens een opleiding hoeven doen. Zij zijn deskundig door ervaring.

Spannend?

Weet dat je een keuze hebt. Heb je het gevoel dat alles voor jou goed is zoals het nu is, prima! Voelt het niet zo, dan is het een signaal voor jou om op te staan. Neem jezelf serieus, cijfer jezelf niet weg en maak voor jezelf zichtbaar wat er binnenin jou leeft. Waaraan wil jij een bijdrage leveren?
Vind je het spannend? Mooi! Want stel je voor dat je er níéts bij zou voelen…

Kun je wel wat hulp gebruiken met het ontdekken van jouw specifieke bijdrage of met het vormgeven van jouw ideeën? Doe dan mee met de kleinschalige, eendaagse workshop ‘Vind de juiste baan door anders naar jezelf te kijken’ of misschien dat een individuele sessie beter bij je past.

Zou je kunnen zeggen dat antwoorden op ‘wat’-vragen uit het hoofd komen, en de antwoorden op ‘waarom’-vragen uit het hart?
Wat-vragen zijn vaak praktisch: Wat wil je doen vandaag, wat wil je eten, wat voor werk doe je? Als het om werk gaat, kun je zeggen dat je verkoper bent. Of secretaresse. Of zorgmedewerker. Het geeft een beeld van de taken die uitgevoerd moeten worden.

Het wordt misschien lastiger als je jezelf de vraag stelt waarom jij het werk doet; waarom ben je verkoper? Het antwoord kan logisch en rationeel zijn; je doet het omdat je het al jaren doet, omdat je er voor bent opgeleid of omdat het voor brood op de plank zorgt.

Maar hoe zit het gevoelsmatig? Krijg je er energie van, maakt het je creatief en oplossingsgericht? Heb je het gevoel dat je een positieve bijdrage levert aan mens, dier of natuur? Voelt je dat je vanuit je hart werkt en geeft het je betekenis?

Ik vind het erg inspirerend als iemand vertelt waarom ze iets doet. Dan zie ik vaak dat iemand met veel vuur vertelt, ik zie gedrevenheid en ook liefde. Dat had ik bijvoorbeeld bij Judith. Zij was tijdelijk doof en hoort nu met een oor weer voor de helft. Deze ervaring had zoveel impact op haar dat ze het gevoel had dat ze er wat mee moest doen. Geluid heeft een andere betekenis voor haar gekregen; ze weet hoe geluid binnen kan komen maar ook hoe het is om elkaar niet te verstaan. Ze heeft in de zorg gewerkt en het voelt als haar missie om instellingen bewust te maken van de impact die geluid heeft op patiënten. Zoals de alarmpiepjes op apparaten of van de po-spoeler aan het bed. Waarom ze dit doet? Haar visie is dat mensen sneller herstellen wanneer patiënt en instelling elkaar horen en als er minder geluid is in hun directe omgeving. Het geeft haar een gevoel van betekenis om hieraan een bijdrage te leveren d.m.v. het creëren van bewustwording.

Kan ik dat wel?

Wat ons vaak onzeker maakt, is dat we denken dat we niet genoeg kennis hebben om zoiets te doen. Dat we te weinig opleiding hebben en dat we eerst nog iets moeten ontwikkelen. Maar is dat wel zo? In het geval van Judith blijkt dat haar persoonlijke ervaring haar deskundig maakt. Zij weet als geen ander wat de impact van geluid is en hoe het in zorginstellingen werkt. Ze heeft niet per se kennis uit boeken nodig, omdat ze het zelf heeft doorleefd en alle bijbehorende emoties heeft ervaren. Ze kan zich daardoor gevoelsmatig makkelijk verplaatsen in anderen. Daarnaast heeft ze diverse oplossingen om geluid te reduceren.

Wat ons vaak tegenhoudt om het hart te volgen, is ons hoofd. Dat maakt ons onzeker en doet ons twijfelen aan ons eigen kunnen. Vanuit daar komt ook de wat- of de hoe-vraag kijken. Hoe ga je er geld mee verdienen, wat ga je dan aanbieden en hoe ga je voor klanten zorgen? Je moet toch een businessplan hebben en je moet toch acquisitie doen? Deze termen zorgen ervoor dat sommigen vroegtijdig de handdoek in de ring gooien. En dat vind ik echt zo ontzettend jammer, omdat juist deze mensen vaak veel kunnen betekenen, waarde te brengen hebben.

Rationele organisaties zoals supermarkten, hebben een businessplan nodig. Dat is omdat het bij hen draait om concurrentie, marktaandeel en winstmarge. Dat is wat mij betreft een oude, rationele gedachte. In de nieuwe markt draait het om zingeving, om een positieve bijdrage leveren aan mens, dier en natuur. Zo geef ik liever mijn euro uit aan de duurdere, biologische boerderijwinkel die kalfjes bij hun moeder laat dan aan een A-merk super.

Judith heeft geen acquisitieplan nodig om de markt te bewerken. Wat zij wel kan doen is communiceren wat zij gelooft, wat haar ervaring en visie is, en wat volgens haar de oplossing is. Daarin zit ook moeiteloosheid omdat ze vanuit haar hart vertelt in plaats vanuit haar hoofd.

Hierdoor kan het bij mensen resoneren. Mensen die zich erin herkennen, die geraakt worden, die het geloofwaardig vinden en die in haar een mogelijke oplossing zien voor hun probleem. Zo worden mensen uit verrassende hoeken bereikt op een manier die het hoofd van tevoren niet had kunnen bedenken.

Vanuit het waarom, volgt het antwoord op de wat-vraag

Als je fietsen verkoopt dan hoop je ieder jaar wat meer fietsen, fietsbenodigdheden of reparaties te verkopen. De groei zit in het aantal en in geld. Je bewegingsvrijheid en de mogelijkheden zijn echter beperkt zolang je in het wat blijft denken. Op het moment dat je weet waarom je fietsen verkoopt, kan er iets heel anders ontstaan.

Stel dat de visie van de fietsverkoper is dat bewegen in de natuur een helende werking heeft. Dat heeft hij zelf ervaren. Daarom wil hij zoveel mogelijk mensen op de fiets krijgen. Dat kan zijn missie zijn, zijn bijdrage aan gezonde mensen. Maar naast fietsen zijn er nog veel meer mogelijkheden om mensen in de natuur te laten bewegen; wandelen, bootcamp, klimmen… Vanuit deze gedachte kan hij zijn aanbod uitbreiden met outdoor artikelen en bijvoorbeeld ook met mountainbike-vakanties en trainingen. Dus vanuit het antwoord op de waarom-vraag, vloeit het antwoord op de wat-vraag.

Als iemand de fietsverkoper vraagt welk werk hij doet, dan kan hij zeggen dat hij mensen enthousiasmeert om te sporten in de natuur waardoor ze gezond blijven. En daarom verkoopt hij sportattributen en organiseert hij natuuractiviteiten. Op deze manier heeft hij vanuit zijn waarom een boeiend verhaal te communiceren en maakt hij het wat, zijn productaanbod, logisch.

Je bent al compleet

Stel jezelf eens de waarom-vraag. En realiseer dat je niet altijd nog iets hoeft te leren of te ontwikkelen voordat je actie kunt ondernemen. Het gaat om wie je NU bent. Met al je ervaringen, kwaliteiten, imperfecties.

Wat ik heb ontdekt
Is dat als je je leven kleiner maakt
Het groots wordt

Een beperkt aantal mensen om me heen
Een nagenoeg lege agenda
Mezelf losgemaakt van dode materie
‘Hoe het hoort’ omgezet naar ‘wat past er bij mij’

Door mijn leven te verkleinen
Blijft er over wat voor mij waardevol is
Wat van waarde is, krijgt mijn aandacht
En wat je aandacht geeft, groeit

Door je leven te verkleinen
Ontstaat er ruimte
Ruimte voor ingevingen, creativiteit, inspiratie, ontspanning en liefde

Wat ik heb ontdekt
Is dat je jezelf kunt verrijken
Door het kleine groots te maken

Soms heb je een scheiding nodig om jouw specifieke pad te kunnen vervolgen. Een scheiding van hoe je leefde, van je werk of van een partner en vrienden. Het afscheid kan pijnlijk zijn maar in een situatie blijven waarin je leegloopt, is weinig liefdevol naar jezelf. Het beperkt je.

Na de scheiding van wat er niet meer bij je past, gebeurt er van alles. Aan de ene kant voelt het misschien wel alsof er een olifant van je borst is opgestaan. Een hele opluchting en bevrijding.

Maar aan de andere kant kan er leegte ontstaan. En dat voelt op z’n zachtst gezegd oncomfortabel.

We willen die leegte opvullen zodat we deze niet hoeven te voelen. Het gevaar is dat we dat met iets doen wat niet bij ons past. We kiezen voor een figuurlijke snack die voor een korte adrenalinegolf zorgt. Dat kan letterlijk eten en drank zijn maar ook buitensporig uitgaan, kiezen voor ‘foute’ vrienden of vanuit een soort paniek een niet-passende baan zoeken.

Een snack is echter geen voeding maar vulling.

Leegte heeft een functie

Zodra het je lukt om niet tegen die leegte te gaan vechten of deze te gaan opvullen, kunnen er dingen gaan manifesteren. Nu kunnen de zaadjes gaan ontkiemen die al vanaf je geboorte in je zijn geplant. Dus als je leegte voelt, fijn! Tijd voor groei.

Je hoeft niet bang te zijn om alleen over te blijven. Want met jouw ‘nieuwe zijn’ ga je situaties en mensen aantrekken die daarbij aansluiten. Die veel beter bij jou passen, jou gaan voeden en waar je je bij thuis voelt. Dus kies, zoals een sumoworstelaar zich met beide benen op de grond neerzet, voor de nieuwe jij. Bam!

Wat ga je groots maken en hoe?

Wat we vroeger hebben geleerd is om van een onvoldoende een voldoende te maken. Maar waarom is dat eigenlijk zo belangrijk? Een onvoldoende geeft mijns inziens aan dat daar je kracht en interesse niet ligt.

Hoe zou het zijn als je jouw (dikke) voldoendes nog groter gaat maken? Daar zit je energie, je oplossingsgerichtheid, je creativiteit en je gedrevenheid.

Je hoofd kan een stoorzender hierin zijn. Dat vindt dat je normaal moet doen en doorzettingsvermogen moet tonen. In dat geval moet je hard werken in plaats van dat je met je hart werkt.

Een voorbeeld daarvan vertelde één van mijn cliënten; haar hart ligt bij het welzijn van dieren. Ze heeft daarom een opleiding dierverzorging gedaan. Vervolgens koos ze ervoor om te gaan werken op een proefdierlaboratorium. Haar idee was om dieren die zich in een afschuwelijke omgeving bevinden, zoveel mogelijk liefdevolle aandacht en verzorging te geven. Haar motivatie emotioneerde me. Het zien van zoveel leed moet dagelijks haar hart hebben gebroken.

Ze heeft het leed van die dieren wellicht enigszins kunnen verzachten, maar waarschijnlijk heeft ze hiermee geen patroon kunnen doorbreken op het gebied van dierenwelzijn. Waartoe zou zij in staat zijn als zij zich met haar liefde voor dieren aansluit bij een organisatie die die liefde met haar deelt? Dat ze niet meer dagelijks hoeft te strijden, maar dat ze haar creativiteit en oplossingsgerichtheid kan inzetten. Juist omdat ze dan met haar hart werkt, kan zij met minder inspanning voor meer impact zorgen. Ze geeft dan aandacht aan wat ze wil laten groeien; dierenwelzijn.

Als het om werk gaat

Mijn mening is dat we allemaal een positieve bijdrage hebben te leveren op het gebied van mens, dier of natuur. We zijn allemaal met elkaar verbonden en mogen voor onszelf en elkaar zorgen.

Is het niet opvallend dat de mens het enige wezen is dat moet betalen voor z’n levensonderhoud, zoals wonen, eten en energie? Je kunt werken voor geld om te voorzien in dat levensonderhoud. Daarmee wordt het een soort noodzaak.

Je kunt ook werk verrichten waarmee je betekenis krijgt door een positieve bijdrage te leveren aan mens, dier of natuur. In dat geval word je dubbel uitbetaald; zowel in geld als in het gevoel het verschil te kunnen maken, in betekenis.

Als je nu werk doet waarbij je het gevoel hebt te moeten strijden, of dat je voornamelijk ondersteunend bezig bent terwijl je zelf iets wilt creëren, dan is de kans groot dat je met een noodzaak bezig bent.

Ontdek wat jou betekenis geeft. Het mooie is dat als je het gevoel hebt betekenisvol werk te doen, de behoefte aan meer geld, vakantie, materie, een groter huis, etc. vanzelf kleiner wordt. Het is de betekenis die jou voedt, die je een voldaan gevoel geeft. Het geeft je een gevoel van overvloed.

De dood van de rups – de geboorte van de vlinder

Iedereen heeft bij z’n geboorte een missie voor in het leven meegekregen. Deze ligt opgeslagen in ons hart. We zijn onderweg vaak het zicht hierop verloren omdat we geleerd hebben met ons hoofd te functioneren.

Om je jouw missie weer te herinneren, dien je weer naar binnen te gaan. Dat kan door middel van meditatie, maar je kunt ook kijken waar voor jou strijd zit en wat je energie geeft. Waar gaat je aandacht naar uit en wat voelt als moeiteloos? En sta je het jezelf toe om die kant op te bewegen? Of word je tegengehouden door je hoofd dat roept dat je gewoon geld moet verdienen en dat het bovenstaande een onhaalbaar romantisch idee is?

Maak het kleine groots en maak van de rups een prachtige vlinder.

Je doet misschien al jaren hetzelfde werk maar het gaat steeds zwaarder wegen. Het plezier en de energie ontbreken steeds vaker. Maar wat moet je dan? Of ben jij juist iemand die van de ene naar de andere baan vliegt? Dat doe je omdat je een baan snel saai vindt of je kunt er niet doen wat je werkelijk wilt doen. Maar wat is het dat je wilt doen? Je weet wel dat je het verschil wilt maken en ergens aan wilt bijdragen. En dat in een omgeving waar je gezien en gehoord wordt.

Krijg jij steeds signalen dat je niet meer op je plek zit op je werk?
Vaak is er, lang voordat je daadwerkelijk besluit een andere baan te gaan zoeken, al van alles te zien dat erop duidt dat je niet meer op je plek zit. Ik vergelijk het vaak met de natuur: als een plant bladluis krijgt, dan kun je je focussen op het elimineren ervan. Maar dan elimineer je de boodschap. We kunnen ook naar het signaal kijken. Waarom heeft mijn plant last van luizen? Het zegt dat er iets dient te veranderen aan de omstandigheden van de plant. Deze staat bijvoorbeeld op een foute plek, voelt zich niet thuis in een krappe pot of heeft te weinig voeding.

Hoe zou het zijn als jij dit naar jezelf vertaalt? Welke ‘bladluizen’, welke signalen, doen zich in jouw werk voor? Welke omstandigheden dienen er bij jou te veranderen? Zit jij op de juiste plek, heb je voldoende bewegingsvrijheid en krijg je voldoende geestelijke voeding?

Vrijheid en creativiteit

Voor mij is het belangrijk om vrijheid in mijn werk te ervaren. Dat betekent dat ik oplossingsgericht kan werken, nieuwe dingen kan bedenken en dat er ruimte is om te groeien. Vrijheid is voor mij creativiteit.

Het tegenovergestelde van creativiteit is beteugeling. Bijvoorbeeld omdat je je moet voegen naar de procedures van het bedrijf. Je hoort dat je geopperde ideeën leuk zijn, maar al snel wordt er overgegaan tot de orde van de dag. Je ervaart je werk als geestdodend of je bent als een malle allerlei ballen in de lucht aan het houden.

Helaas gebeurt het maar al te vaak dat mensen ondanks hun beperkte creativiteit gewoon doorzetten. Eigenlijk verloochenen ze zichzelf een beetje. En om toch het gevoel te hebben zinvol bezig te zijn, gaan ze heel hard werken.

Ik merk dat mensen vaak zijn uitgevallen of zijn afgewezen om iets waar juist hun kracht ligt. Meestal zien ze dit zelf niet omdat het zo gewoon, zo vanzelfsprekend, voor hen is. Maar stel je voor dat je heel erg veel energie in datgene moet steken waar je goed in bent. Zou het juist niet moeiteloos moeten zijn?

Word je bewust van hetgeen waar jij op wordt afgewezen. Waarin word jij niet gehoord en waar is in jouw werk geen ruimte voor? Juist dat kan onderdeel uitmaken van jouw volgende baan. Jouw huidige werkgever heeft een andere koers dan jij. Het is nu tijd om jouw eigen koers te vinden en groot te maken wat voor jou zo gewoon is.

Maar wat moet je dan?

Als je hebt gevoeld dat je huidige werk niet meer voldoet, volgt direct de ‘wat dan-vraag’. We gaan zoeken naar werk dat in het verlengde ligt van ons CV. Maar dan krijg je meer van hetzelfde. Je mag nu patronen gaan doorbreken zodat je meer betekenis gaat ervaren in je werk.

Je mag op een andere manier naar jezelf gaan kijken. Zet een stap achteruit en kijk met een andere bril naar wat je tot nu toe hebt gedaan; zowel qua opleiding als werk.

Ik sprak een vrouw die vertelde dat ze kunstacademie had gedaan, biologiedocent is geweest en nu huiswerkbegeleider is. Even kort door de bocht zou je dit kunnen vertalen naar creativiteit + natuur + kinderen = kinderen inspireren om op eigen wijze te ontdekken wie zij oorspronkelijk zijn.

Anders kijken naar jouw achtergrond

Een van mijn cliënten die op zoek is naar nieuw werk heeft jarenlang bij een deurwaarderskantoor gewerkt. Toen we op een andere manier naar haar en haar cv gingen kijken, bleek dat haar onderliggende motivatie was om de wet te vermenselijken in plaats van openstaande bedragen op te eisen. Ze wilde ontdekken wat er bij de schuldenaren leeft en waarom ze niet kunnen betalen. Ze gaf hen aandacht, luisterde, toonde begrip en zo kwamen ze tot een menselijke betalingsregeling die voor beide partijen acceptabel was.

De wet ziet zij als een rationeel, autoritair gegeven en dat kan voor haar naar meerdere situaties worden vertaald. Naar ouders bijvoorbeeld. De opvoeding van hun kinderen kan bestaan uit een rationeel, autoritair gedeelte, maar daarmee alleen zie je niet wie het kind daadwerkelijk is en wat het nodig heeft. Ze is nog onderweg, maar het voelt als haar bijdrage om hierin iets te gaan betekenen.

Jouw bijdrage

Als je je herkent in het bovenstaande, dan ben je waarschijnlijk aangekomen op een punt dat je mag gaan her-inneren wat jouw bijdrage is. Je kunt dat o.a. inzichtelijk maken met behulp van je opleiding en het werk dat je tot nu toe hebt gedaan. Deze informatie vind je in je hoofd.

De overige antwoorden vind je in je hart. Daar ligt jouw bijdrage opgeslagen samen met een set aan talenten waarmee je die bijdrage kunt realiseren. Keer naar binnen, word je bewust van wat er zich in je lichaam afspeelt, voel waar je aandacht naar uit gaat. Iets in jou wil gehoord worden, wil het daglicht zien.

Het kan zijn dat er nog iets is waardoor het zicht op jouw bijdrage vertroebeld is. Bijvoorbeeld een gewoonte die belemmert, aangenomen waarheden, een beschermlaagje. of misschien leef je teveel vanuit je hoofd, vanuit controle en angst.

De stap naar vernieuwing voelt waarschijnlijk heel spannend. Je hoofd gaat voor zekerheid, voor inkomen en houdt niet van verandering. Maar stel je voor dat je er niets bij zou voelen en dat de vernieuwing je koud laat. Dan doet het dus niets met je en wil het je vertellen dat het niet jouw weg is. Je gevoel is je navigatie, het wijst je de weg naar jouw betekenisvolle baan.

Alles wordt opgeschud. Het is net als wanneer je je huis gaat opruimen; eerst wordt de chaos nog een beetje groter omdat je alles van z’n plaats haalt.
Als je gaat inzoomen op die chaos, kun je je bijna niet voorstellen hoe de situatie ooit beter wordt. Maar je wéét dat die chaos omgezet wordt in een schoon en opgeruimd huis.

Omdat in deze periode veel van z’n plek wordt gehaald, komt er van alles tevoorschijn. Misschien vraag je je ineens af of jouw baan nog wel ‘vitaal’ en zinvol is. Mis je bijvoorbeeld het gevoel een bijdrage te kunnen leveren aan mens, dier of natuur. En waar kun je eigenlijk van genieten? Is het de reis naar Bali of kun je nu het ommetje door het bos dicht bij huis waarderen?

Een periode van inzichten

Wat mij raakt is de kwetsbaarheid die mijn cliënten tonen die in deze periode op zoek zijn naar meer betekenis. Een aantal van hen heb ik gevraagd of ze dit wilden delen. Lees hieronder de inzichten van 4 prachtige vrouwen. Hopelijk voel je je hierdoor gesterkt, voel je meer vertrouwen in wat komen gaat of inspireert het je misschien wel om dingen naar je hand te zetten.

Sandrina (35), hulpverlener voor mensen met psychische kwetsbaarheid
“Naast alle heftige gevolgen die deze Corona-tijd heeft, heb ik de afgelopen weken ook aan mezelf leren toegeven dat het mij veel brengt. Het teruggeworpen worden op mezelf geeft me de ruimte om mezelf beter te leren kennen. Om stil te staan en meer te leren over wie ik ben en wat ik wil. Zo heb ik tijdens de coachsessies ontdekt dat ik een hooggevoelig en introvert persoon ben. Dit is iets wat ik niet wist en wat ik een erg waardevolle ontdekking vind. Puzzelstukjes vallen op zijn plek. Zo begrijp ik ineens waarom teamvergaderingen zo veel van mij vragen, waarom ik tijd nodig heb om te zeggen wat ik wil zeggen en waarom het mij soms makkelijker afgaat om mezelf schriftelijk uit te drukken. In hoe het komt dat ik sferen en stemmingen van anderen overneem en wat me kan helpen dat te verminderen. Het geeft me de mogelijkheid om opnieuw na te denken over de invulling van mijn leven. Om te ontdekken wat bij me past en mijn leven daarmee opnieuw in te richten. En dat vraagt soms om het maken van keuzes die in eerste instantie best onwennig voelen, maar waarin ik vertrouwen heb dat ze me uiteindelijk veel zullen brengen.”

Anne (44), marketingfunctie in de onderwijsbranche
“Zo’n 20 jaar doe ik hetzelfde soort werk en dat voer ik uit alsof het topsport is. En al jaren twijfel ik. ‘Is dit het nou?’. Het begint zinloos te voelen en de omgeving past mij steeds minder. Naast mijn werk ben ik veel op pad, ook om maar niet alleen te zijn. En ik loop al een tijdje met onverklaarbare lichamelijke klachten. Iets in mij weet dat er iets moet (en gaat) veranderen. Maar wat dan? En wat moet ik daarvoor doen?
Toen kwam corona en zit ik noodgedwongen thuis. Een geluk bij een ongeluk voor mij. Het lijkt wel alsof ik in een stroomversnelling zit. Alleen zijn is niet zo eng; mijn eeuwige angst hiervoor is niet meer nodig. Ik heb het fijn met mijzelf en de stilte levert genoeg op. Ik begin steeds meer te voelen wat ik prettig vind en wil in plaats van het te bedenken. En dat is leuk! Het geeft mij kracht om dit alleen te doen en te kunnen. En vertrouwen. Ik wandel veel en tijdens deze wandelingen ontstaan regelmatig antwoorden op vragen die ik heb. Ook kan ik, door vanuit huis te werken, beter ‘kijken’ naar mijn werk.
Thuis zijn in stilte, uit de dagelijkse hectiek en even niets kunnen en moeten, geeft mij ruimte voor mijzelf. Voor het ontdekken van mijn gevoelens en behoeften.”

Miriam (44), begeleidt overbelaste kinderen en hun ouders
“Als gevoelig meisje opgroeien, in een wereld die zo overweldigend is, vast zit in systemen, structuren en patronen, was niet makkelijk. Ik zag en voelde alle pijnen, spiegels en verdriet van de mensen om me heen. Ik leerde al snel om me aan te passen, ik stemde me af op wat de ander nodig had en zette mezelf volledig opzij. Ik zag alles, maar ik werd zelf niet gezien. Dit overlevingsmechanisme trok door tot ver in mijn volwassen leven en dat brak me uiteindelijk op. Ik stond weer op en leerde in die periode dat mijn intuïtie geen last is, maar een gave om anderen te helpen.
Ik zag in mijn omgeving dat veel kinderen niet passen in de huidige systemen. Er wordt niet gezien wie ze werkelijk zijn, terwijl deze kinderen zo iets prachtigs hebben. Zij zijn juist de nieuwe generatie die wereldveranderingen kunnen brengen en ik mag mijn bijdrage leveren om dat zichtbaar te maken.
Voordat het zover is, word ik nu gedwongen om stil te staan. Mezelf in de spiegel te bekijken en alles wat niet voor mij werkt, komt onder een vergrootglas te liggen. Het is tijd om op te ruimen en schoon te maken. Ruimte te creëren voor betere dingen die echt bij mij passen en me te ontdoen van patronen die niet meer werken, zodat ik kan gaan doen waarvoor ik hier ben.”

Magda (53), meditatie- en bewustzijnstrainer
“Na de aankondiging van de intelligente lockdown was ik boos en verdrietig. Niet bang voor het virus, maar bang dat de overheid ons allerlei dingen ging afnemen. Zoals het sluiten van zo’n beetje alle winkels. Maar juist hierdoor kwam ik wel tot een inzicht. Zo kwam ik er bijvoorbeeld achter wat kleding kopen met me doet. Ik leid mijzelf af als ik iets spannends moet gaan doen. Hiermee compenseer ik het moeilijke gevoel dat ik ervaar. En dat accepteren van mijzelf maakt niet dat ik niets meer koop, maar ik ben me er wel meer van bewust waarom ik het doe.
Naast dit inzicht kwam ook mijn creatieve ondernemersgeest naar boven. Ik merkte dat er behoefte was aan meer rust en bezinning. Dat bracht me op het idee om online meditatielessen aan te bieden ‘van denken naar voelen’. Speciaal voor mensen die angst en onrust in hun hoofd ervaren en niet goed weten hoe je hiermee om moet gaan. In vijf online lessen leren ze wat meditatie precies is, hoe het werkt en hoe je het dagelijks kunt toepassen. Ik plaatste het aanbod op Facebook met een foto van mij op mijn meditatieplek in mijn tuinhuis. Ik maakte mezelf hiermee zichtbaar, dat vond ik heel spannend. Door de online techniek kunnen mensen meedoen uit alle hoeken van het land. Daar durfde ik eerder niet van te dromen.”

Waar lopen we allemaal tegenaan tijdens de transformatie van het Vissen- naar het Watermantijdperk? Een van de belangrijkste kenmerken is dat we gaan leren voelen. Dus uit het rationele hoofd en naar het hart van gevoel.

Dat vraagt nogal wat van ons omdat we vaak zijn grootgebracht met het hoofd. Op school moeten we kennis uit boeken in ons hoofd proppen, ouders leren ons te gedragen zoals het hoort en op je werk word je gevraagd de procedures te volgen. Allemaal hoofdwerk.

Het is ons misschien wel afgeleerd om te leven vanuit het hart en buiten de lijntjes te kleuren. Maar daar gaan we verandering in brengen. Door naar het hart te gaan, kan het vuur in ons aangewakkerd worden.

Veranderingen in de maatschappij

De verandering van tijdperk zie je in de maatschappij al gebeuren. Kijk maar naar de ontwikkelingen op het gebied van roken, dieren in het circus, vlees eten, Zwarte Piet, toerisme, etc. Er is een ontwakingsgolf gaande en ons gevoel geeft aan dat bepaalde dingen niet meer kunnen.

Het hoofd houdt echter stevig vast aan deze zaken want we doen het tenslotte al jaren zo. Het is een traditie. En laat dat nou juist hetgeen zijn wat ons gevoel wil doorbreken; patronen, gewoontes en tradities. Want dat ligt allemaal vastgelegd in het hoofd. Het werkt beperkend, het houdt onze ontwikkeling tegen.

Zodra je vanuit je hart leeft, sta je bewuster in het leven waardoor je gevoelsmatiger omgaat met mens, dier en natuur.

Je wordt niet gehoord of gezien

Jou wordt nu gevraagd je eigen waarheid te ontdekken op basis van jouw gevoel. Wat past er specifiek bij jou en wat heb je je vanuit gewoonte laten opleggen? Bijvoorbeeld in je werk. Vooral in de zorg en in het onderwijs wordt gewerkt met procedures en structuren. Dit staat regelmatig het welzijn van patiënten en kinderen in de weg. Er wordt bijvoorbeeld niet gekeken naar het potentieel en de unieke eigenschappen van kinderen, maar naar de lesstof die aan het eind van het jaar in de hoofden van de kinderen moet zitten. Van buiten naar binnen.

Wat we zien gebeuren in deze branches, is dat onderwijzers en zorgmedewerkers uitgeput raken. Ze voelen hun vuur niet meer omdat ze voornamelijk bezig zijn met het afwerken van hun opgelegde lijstjes. Ze ervaren strijd omdat ze niet worden gehoord met hun ideeën en oplossingen.

Omdraaien

In deze tijd van transformatie gaan we dingen omdraaien. We gaan van strijd naar moeiteloosheid. Van het volgen van procedures naar ruimte creëren voor creativiteit. Van het opdringen van informatie zoals reclameboodschappen, naar boodschappen die raken en verbinden. Van de automatische piloot naar leven vanuit jouw vuur. Van je bescheiden opstellen naar jezelf neerzetten. Van solliciteren op rationele functieprofielen naar het voelen welke organisatie aansluit bij wie jij bent.

Dat betekent dat jij vanuit het gevoel binnenin je, naar buiten gaat leven, in plaats van dat je wat buiten jou gebeurt naar binnen haalt. Je mag nu jouw gevoel en jouw waarheid gaan ontdekken waardoor je kapitein op je eigen schip bent. Het maakt je onafhankelijk.

Jouw bijdrage

Wanneer je onafhankelijk bent, ontstaat er ruimte voor het realiseren van jouw specifieke bijdrage.

Iedereen heeft een bijdrage! Niet omdat het moet, maar omdat jij het kan én omdat het jou en anderen verrijkt. Jij bent geboren met een vonk waarin jouw bijdrage ligt opgeslagen. Ook heb jij een set aan talenten meegekregen waarmee jij die bijdrage kunt realiseren. Echt.

Op het moment dat jij met deze bijdrage aan de slag gaat, voel je betekenis. Je voelt vrijheid, je voelt dat je het verschil kunt maken. Het voelt echt geweldig!

Ik hielp een cliënt met het vinden van haar bijdrage zodat ze betekenisvol werk kon vinden. En dit is wat er onderweg gebeurde:

Ik vertelde haar dat mijn zoon een opleiding doet waar vooral kinderen met ADD, ADHD en soortgelijke ‘aandoeningen’ zitten. Het wordt gezien als een opleiding voor kneusjes.
Deze opmerking maakte mijn cliënte woest. Met enige stemverheffing en met tranen in haar ogen vertelde ze dat dit het oude denken is; deze kinderen passen niet in het reguliere systeem en daarom geven we ze een stempel. Er wordt hun verteld dat ze anders zijn en dat zij zich moeten aanpassen. Desnoods met medicijnen. Juist deze kinderen hebben iets bijzonders waarmee ze veranderingen kunnen brengen in het onderwijssysteem. Maar hun potentie wordt niet gezien.

Ze brak uit alle kaders die er onderweg bij haar zijn opgebouwd. Doordat ze haar hoofd, haar verstand, geen ruimte gaf om dit voorval te beredeneren, gaf ze zichzelf wel de ruimte om te voelen. Om te luisteren naar de boodschap die hierin verborgen lag en zich te laten raken. Ze vloog uit haar kooi, opende haar hart en ventileerde alles waarin zij gelooft. Haar vonk laaide op tot een groot vuur.

Patronen doorbreken

Dit gaf haar richting. Haar bijdrage is dat ze patronen kan doorbreken. Zowel bij haarzelf als in de maatschappij. Het betekent absoluut niet dat ze de strijd aangaat met deze gevestigde patronen!

Ze gaat juist iets bijdragen waarin zij gelooft zodat de focus wordt verlegd. Op deze manier laat zij zien dat het ook anders kan. Deze weg zal mensen aantrekken die hier ook in geloven.

Het veranderende tijdperk

Op deze manier kan zij het verschil maken. Zij gaat ouders leren hun kinderen te begrijpen door hun potentie inzichtelijk te maken. Hierdoor gaan ouders beter begrijpen wat er bij hun kind speelt en kunnen ze bepalen welke richting het beste bij hun kind past.

Wat leeft er bij jou

Wat leeft er binnenin jou? Wat is hetgeen dat jouw aandacht wil, wat is jouw bijdrage dat jouw lichtje nodig heeft? Geef gehoor aan wat er bij jou oppopt. Bijvoorbeeld nu bij het lezen van dit artikel. Wat wordt je ingefluisterd, wat voor idee verschijnt er bij je, wat ‘weet’ je gewoon?

Al die ingevingen zorgen voor het aanwakkeren van jouw vuur.

Moet je nagaan wat er allemaal kan gebeuren als je met jouw waarheid, met wie jíj bent, mensen en situaties gaat verzamelen die hiermee resoneren. Het verrijkt, het geeft energie en je kunt dingen in beweging zetten. Door naar het hart te gaan wordt het vuur in ons aangewakkerd.

Je wilt stappen maken op het gebied van werk maar je weet de juiste richting niet te vinden. Het huidige werkt niet meer, maar het nieuwe dient zich nog niet aan. Je zit even tussen twee werelden en je weet niet waar je het zoeken moet. Het voelt op z’n zachts gezegd nogal oncomfortabel.

Als je meer voldoening wilt in je werk en je wilt misschien wel een nieuwe koers gaan varen, dan dien je eerst een andere bril op te zetten. Want er kan niet echt iets veranderen als je op de oude vertrouwde manier iets wilt doorbreken. Je ‘ziet’ het gewoon niet.

In plaats dat je om je heen gaat kijken wat er allemaal wordt aangeboden, dien je de andere kant op te kijken; naar jezelf.

Waar vind je het antwoord?

De antwoorden liggen dus niet buiten jezelf; niet bij organisaties, niet op internet en niet bij anderen. Je vindt de antwoorden ook niet in je hoofd want daar ligt hoofdzakelijk opgeslagen wat je al kent; opgeslagen kennis en ervaringen. Daar wil je nu juist wat aan gaan toevoegen.

Je wilt iets doen dat NU bij jou past. Om te bepalen wat dat is, kun je het beste afzakken naar je gevoel. Daar zit namelijk jouw vonk waar de antwoorden liggen opgeslagen. Het is een uniek pakketje dat je voor dit leven hebt meegekregen. Alleen jij kunt dus bepalen wat jouw richting is en wat goed voor jou voelt.

Jouw vonk kan tijdens je leven door allerlei gebeurtenissen onder een beschermlaagje zijn terechtgekomen. Bijvoorbeeld door ziekte, scheidingen of het gevoel niet gezien te worden. Maar ook door een rationele opvoeding waarin je werd geleerd hoe het leven in elkaar zit; diploma’s halen, schouders eronder, geld verdienen, etc. Door zo’n rationele levenswijze kom je verder van je gevoelswereld, van je vonk, af te staan.

Afstoffen en opruimen

Als je het gevoel hebt dat je vastloopt, dat je niet (meer) het werk doet dat bij je past, misschien zelfs overspannen bent, dan is het een signaal dat je het contact met je vonk bent kwijtgeraakt. Dan is het tijd om jouw vonk weer af te stoffen zodat je de antwoorden kunt vinden waarmee je weer kunt gaan vlammen.

Herken je je in het bovenstaande, dan kun je stapje voor stapje beginnen met opruimen. Je mag je bewust gaan worden van dingen die niet (meer) bij jou horen. Het bewustworden is een eerste grote stap. Overgaan tot actie volgt daarna pas.

Strijd

Een van mijn cliënten die werkt in de dagbehandeling voor jeugdpsychiatrie, moet continu strijden voor het welzijn van ‘haar’ kinderen. Ze ziet hoe de kinderen zo snel mogelijk ‘teruggepropt’ moeten worden in de maatschappij. De rationele manier waarop dit moet gebeuren staat haaks op waarin zij gelooft; aandacht en liefde voor het uniek zijn van het kind en hun groeipotentie. Dat ze anders mogen zijn en niet in een bestaand patroon geduwd moeten worden. Haar strijd om hier aandacht voor te krijgen put haar uit. Ze ervaart het als een enorm energielek en dat gaat ten koste van haar werkplezier.

Dit zie ik vaak bij mijn cliënten: strijd. Bijvoorbeeld strijd met collega’s en leidinggevenden over oplossingen voor problemen. Ze moeten hard roepen om gehoord te worden. Ze zien dat hun collega’s in patronen denken die niet meer werken. Ze verbazen zich erover dat anderen de oplossing niet zien en gaan daarom de strijd aan om hun punt nóg duidelijker te maken. Het kost ontzettend veel energie en uiteindelijk raken ze gefrustreerd. Ze trekken zich terug uit de discussie omdat het voor hun gevoel zinloos is.

Of ze lopen tegen administratieve verplichtingen aan die alle creativiteit uit de medewerkers halen. Zoals bij de cliënt uit de jeugdpsychiatrie; een van haar kinderen moest naar een trainingsdag worden gebracht. Het regelen van het vervoer lukte haar niet omdat het management er niet uitkwam of de vervoerskosten uit het potje vervoer of zorg vergoed moesten worden. Zo wordt uit het oog verloren waar het eigenlijk om gaat; de ontwikkeling van het kind.

Van strijd naar moeiteloosheid

Als je jezelf herkent in zo’n soort situatie, dan kan het zijn dat je je in een verkeerde omgeving begeeft. Het wil niet zeggen dat je al jaren verkeerd bezig bent, maar het kan zijn dat je de omgeving bent ontgroeid. Jij bent aan het wakker worden en je hebt een nieuwe omgeving nodig waar jij helemaal tot je recht kunt komen. Een omgeving waar je geen strijd maar moeiteloosheid ervaart. Waar ruimte is voor jouw ideeën en waar jij geraakt wordt door ideeën van anderen. In plaats van strijd ervaar jij energie en je hebt het gevoel het verschil te kunnen maken. Je hebt het gevoel te worden gezien, maar nog mooier is dat jij jezelf steeds meer gaat zien!

Je kunt jezelf gaan zien als je de ballast rondom jouw vonk gaat afleggen. Kijk bijvoorbeeld ook eens naar de mensen om jou heen zoals familie, vrienden en collega’s. Voedt het contact je, word je gehoord en gesteund, beleef je er plezier mee, inspireert het, ervaar je liefde? Met iedereen deel je weer wat anders, maar belangrijk is dat je je energiebalans in de gaten houdt.

Afscheid nemen van mensen die niet meer bij jouw huidige ‘zijn’ passen is best even pijnlijk. Maar aan de andere kant maak je daardoor wel ruimte voor mensen die veel beter aansluiten bij jouw vonk.  Je zult zien dat als je ruimte gaat vrijmaken, er dingen kunnen manifesteren die specifiek bij jou passen.

Geef aandacht aan je ideeën

Zet eens een stap achteruit zodat je ruimte hebt om op een andere manier naar jezelf te kijken. Zoek de stilte op, voel wat jij echt belangrijk vindt, geef aandacht aan je ideeën zonder dat je meteen in de ‘hoe-vraag’ belandt. Want als je het antwoord niet kunt vinden op deze vraag, dan kan het zijn dat je je ideeën van tafel veegt omdat je denkt dat ze niet uitvoerbaar zijn. En juist jouw ideeën zijn nu ontzettend nodig om patronen te doorbreken. Ik hoop van harte dat jij jezelf ziet en dat je jouw ideeën serieus neemt. Jij bent nodig.

Wat gebeurt er met je als je geen waardering krijgt? Of als je het gevoel hebt dat er niet naar je wordt geluisterd? Wat voor impact heeft dat bijvoorbeeld op je dagelijkse werk, op je gezinssituatie  en op de manier waarop je in het leven staat?

Als je niet krijgt wat je hebben wilt, kan het zijn dat je je futloos gaat voelen, ongeïnspireerd bent, zinloosheid of onmacht ervaart.

Is het niet zo dat als je waardering van anderen wilt hebben, zoals van je familie, werkgever of vrienden, je jezelf afhankelijk maakt? Je bent dan niet meer de kapitein op je eigen schip, want je bent afhankelijk van het in actie komen van een ander.

Ziet de ander wel wat je allemaal doet? Of hoort de ander wel wat voor geweldige ideeën je hebt? En doet hij of zij hier vervolgens iets mee? Krijg je complimenten voor wat jij brengt?

Waardering zie ik als een cadeautje dat iemand vanuit een oprecht gevoel geeft, een extraatje. Of als een bevestiging van iets waar ik zelf enthousiast over ben. En soms werkt het als een verwondering, wanneer ik me nog niet bewust was van iets wat ik gedaan heb of wat ik voor iemand heb betekend. Dan neem ik met veel plezier en dankbaarheid de waardering in ontvangst.

Maar als de waardering uitblijft, dan voel ik me daar niet minder goed bij.

Wat maakt ons onzeker?

Hoe komt het dat we ons afhankelijk opstellen ten opzichte van het krijgen van waardering in plaats van onszelf dit te geven? Waarom voegen we ons in het gelid en doen we wat anderen van ons verwachten?

Er is een aantal zaken dat ons onzeker kan maken en afhoudt van het leven vanuit onze vonk. Waarschijnlijk zijn wij zelf de grootste factor die ons deze onzekerheid aanpraat. Ik merk dat vooral vrouwen daar goed in zijn. En…. ik heb daar net zo goed aan meegedaan!

Vaak dacht ik ‘wie zit er nou op mij en mijn ideeën te wachten?’, ‘ben ik daar wel goed genoeg voor?’, ‘kan ik het wel?’, ‘moet ik niet eerst nog een opleiding doen?’. Deze gedachten maakten me klein en onzeker.

Laatst las ik een tekst waarin het bovenstaande mooi verwoord werd: ‘Als een man aan 1 van de 10 functievoorwaarden in een vacaturetekst voldoet, denkt hij dat hij wel in aanmerking komt. Als een vrouw aan 9 van de 10 voorwaarden voldoet, dan ziet ze dat ze er eentje mist en denkt dat ze daarom niet in aanmerking komt.’

Wat mij betreft gaan we hier verandering in brengen!

Geweldig cadeau

Je kunt onzekerheid ervaren omdat je misschien niet weet waar jouw kracht ligt en omdat je je laat beïnvloeden door wat anderen zeggen of kunnen. Maar realiseer je dat jij met een prachtige vonk bent geboren die jou uniek maakt. Hierin ligt opgeslagen wie jij bent, wat jouw bijdrage is in dit leven en je vindt er jouw  talenten die je hebt meegekregen om die bijdrage te kunnen realiseren. Het enige wat jij hoeft te doen is deze vonk aandacht en waardering geven zodat je vuur aangewakkerd kan worden. Het grootste cadeau dat je kunt ontvangen is de waardering van jezelf! Hiermee maak je jezelf onafhankelijk.

Jouw bijdrage hoeft niet groots en meeslepend te zijn. Voor de een is de belangrijkste taak in dit leven om bijvoorbeeld een liefdevolle moeder te zijn of door zelfkennis te ontwikkelen. Anderen hebben werk nodig om hun bijdrage te kunnen realiseren. En als dat het geval is, weet dan dat jij een geweldig cadeau bent dat een werkgever zich kan wensen. Omdat jij iets hebt bij te dragen dat niemand anders op jouw manier kan. Laat daarom zien wie jij bent en waar je voor staat!

Vlammen

Mijn visie is dat er in een organisatie niet alleen taken moeten worden uitgevoerd door mensen met een diploma, want dan krijg je als organisatie meer van hetzelfde. Zodra een werkgever luistert naar haar werknemers en een omgeving creëert waarin ze worden uitgenodigd om van hun vonk vuur te maken, dan kan je als organisatie gaan vlammen. Als je in plaats van spreadsheets, checklists en PowerPoints ruimte maakt voor hartsvuur dan haal je het beste uit iedereen. Je bent dan creatief, oplossingsgericht en in staat om iets te bereiken dat niemand anders kan.

Een match tussen een werkgever en werknemer kan daarom het beste worden gemaakt op basis van de missie, ofwel de vonk van zowel de organisatie als de werknemer. Daarná komt pas het functieprofiel.

Herken je het volgende?

  • Je doet je werk op de automatische piloot.
  • Je hebt ideeën die je niet durft te delen of je deelt ze wel maar je wordt niet gehoord.
  • Je doet werk dat eigenlijk niet bij je past.
  • Je hebt het gevoel dat men over jouw grenzen gaat.
  • Je ervaart strijd in plaats van moeiteloosheid.

Grote kans dat je vooral bezig bent om jouw kostbare energie aan anderen weg te geven in plaats van dit aan jezelf te geven. Tijd om voor jezelf te gaan zorgen!

Zou het niet geweldig zijn als jij weer met vuur aan de slag kunt gaan? Dat je liefde en waardering aan jezelf geeft waardoor je nóg meer van waarde kunt zijn voor anderen? Het is ernstig onterecht om te denken dat je egoïstisch bezig bent als je eerst voor jezelf gaat zorgen. Want zodra je zelf on fire bent, kun je anderen hiermee aansteken. Want het mooiste dat je hebt te geven ben jij.

‘Ik wil de eerste medicijnvrije huisarts in Nederland worden.’

Dat is wat een jonge huisarts zei, over wie ik laatst las. Het voelt voor haar niet meer goed om chemische middelen voor te schrijven, het klopt niet meer voor haar. Ze wil werken op een manier waar ze wél achter kan staan.

Ik vermoed dat met deze prachtige missie alles voor haar samenkomt: haar opleiding, werkervaring, gebeurtenissen (zoals ziekte, angsten, ontmoetingen), haar visie en ideeën.

In een vlog vertelde ze ook over haar visie. Ze ziet ziekte als een boodschap om oude patronen te doorbreken. In haar ogen kun je daarom beter naar je lichaam luisteren dan de symptomen onderdrukken met medicijnen.

Het is niet bepaald een makkelijke missie. Het vergt veel lef om deze te realiseren. Maar ze zegt ook dat ze niet anders (meer) kan. Zo voelt de waarheid voor haar.

Wat ze ook duidelijk zegt, is dat ze dit niet van vandaag op morgen kan realiseren. Ze is onderweg.

Je baan rolt uit je missie

De missie van deze huisarts is groots. Niet iedereen heeft een missie van die omvang. Maar iedereen heeft wél een specifieke missie. En je hebt ook een pakket talenten meegekregen waarmee je deze missie kunt realiseren. Dit maakt jou uniek, hier zit onder andere jouw toegevoegde waarde.

Je missie geeft niet aan wát je doet maar wáárom je iets doet. Het ‘wat’ is namelijk een middel om je missie te realiseren.

Jouw visie kan bijvoorbeeld zijn, dat kinderen niet wordt bijgebracht dat ze unieke eigenschappen hebben waarmee ze straks het verschil kunnen maken. Het voelt als jouw missie om kinderen hiervan bewust te laten worden. Wát zou je dan kunnen gaan doen om dit te realiseren? Je kunt docent bij een school met een soortgelijke missie worden.

Jouw missie matchen met een werkgever

Zodra je missie in grote lijnen helder voor je is, kun je vervolgens bekijken hoe je deze kunt realiseren. De eerste stap kan zijn om een organisatie te vinden met een soortgelijke missie.

Je kijkt dus nog niet naar de functie, maar naar de missie van de organisatie. Je voelt vanzelf of het een match is want als dat het geval is, doet het wat met je. Er ‘klikt’ iets, je hart maakt een sprongetje en de deur naar jouw creativiteit gaat open waardoor allerlei ideeën, oplossingen, kansen en mogelijkheden tevoorschijn komen.

Maar wat doe je als ze geen vacature hebben? Of ze hebben wel een vacature, maar die sluit niet aan bij jouw cv? Zet het naar je hand! Vertel het bedrijf vanuit jouw missie waarin jij gelooft, hoe jij het zou doen of wat jij anders zou doen. Daar zit namelijk jouw toegevoegde waarde. Je inspireert de organisatie hiermee en misschien creëer je op deze manier wel je eigen baan.

En als het bedrijf hier niets mee kan, dan is er dus geen match. Een signaal vanuit het universum dat er iets is wat veel beter bij jou past.

Ondernemend je missie realiseren

Misschien blijkt wel dat je jouw missie het beste kunt realiseren door middel van het zelfstandig ondernemerschap. Hoe spannend dit ook klinkt, je hebt een pakket met specifieke talenten meegekregen waardoor je hiertoe in staat bent.

Het ondernemerschap is een middel om iets te realiseren wat je in loondienst niet lukt. Je krijgt van je werkgever bijvoorbeeld geen ruimte voor jouw ideeën, je vindt geen organisatie die aansluit bij jouw missie of je hebt ‘last’ van collega’s die op een andere golflengte zitten dan jij.

Als je voor het ondernemerschap kiest, dan is starten vanuit je missie van essentieel belang. Hier vloeit namelijk je product- of dienstaanbod uit voort.

Bijvoorbeeld: de visie van een van mijn cliënten is dat creativiteit zorgt voor o.a. oplossingsgerichtheid en creatiekracht. Zijn missie is om mensen hiervan bewust te laten worden. Wát hij doet is o.a. het verkopen van bordspellen waarmee een beroep wordt gedaan op ieders creativiteit.

Als hij blijft hangen in het ‘wat’, dan had hij zijn dienst kunnen uitbreiden met nog meer bordspellen. Maar door zich te focussen op zijn missie, ontstonden meerdere mogelijkheden om dit te realiseren.

Zo organiseert hij nu ook bijeenkomsten voor het leren schrijven van gedichten en het maken van kunst waarmee de creativiteit wordt aangeboord.

Communiceren vanuit je missie

Of je nou in loondienst werkt of zelfstandig ondernemer bent, ga vooral communiceren vanuit jouw missie. Vertel waarin jij gelooft, vertel over jouw visie. Geef voorbeelden, wat heb je zelf meegemaakt, wat wil jij delen, waarmee wil je mensen tot inzicht brengen? Doordat je zelf iets hebt meegemaakt m.b.t. jouw missie en dit op emotioneel niveau hebt doorleefd, is dat wat je deelt geloofwaardiger voor een ander dan wanneer je hoofdzakelijk kennis (uit boeken) communiceert.

Een voorbeeld: doordat ik de transitie heb doorgemaakt van vooral in mijn hoofd leven naar in verbinding zijn met mijn hart, weet ik welke emoties en belemmeringen maar ook welke inzichten en oplossingen, zich onderweg kunnen voordoen.  Het gaat mij daarom vrij makkelijk af om hierover te communiceren. Ik hoef niet iets te verzinnen of research te doen, het is mijn doorleefde ervaring en daarom echt. Mensen voelen dat. Het doorgeven hiervan geeft mij een gevoel van betekenis, het wakkert mijn vuur aan.

Het leuke hiervan is: zodra je hierover gaat communiceren, trekt het mensen aan die hiermee resoneren. Die jou geloofwaardig vinden en matchen met jouw missie. En die komen uit hoeken waar je het van tevoren niet had kunnen bedenken. We zijn dingen aan het omdraaien. Niet communiceren wat anderen willen horen, maar vertellen waarin jij gelooft. Het oude ‘doelgroep-denken’ is voorbij. Dat is voor bedrijven die afhankelijk zijn van targets, aandeelhouders en concurrentie.

Het gaat ook niet meer om welk bedrijf jou wil aannemen, maar om voor welk bedrijf jij wilt werken.

Het begint allemaal binnenin jou.

Heb jij je missie al helder? En kun je die in je werk kwijt bij een bedrijf dat die missie deelt of in je ondernemerschap? Fantastisch als dat het geval is!

Is je missie nog niet (helemaal) duidelijk voor je of weet je niet zo goed hoe je deze kunt inzetten?

Probeer in elk geval uit je hoofd te gaan, want daar zit voornamelijk kennis en ervaringen opgeslagen. Dat zijn zaken die je al kent. Voor het vinden van antwoorden die specifiek nu bij jou passen, kun je het beste afzakken naar je gevoel.

Kun je wel wat hulp gebruiken bij het helder krijgen van je missie?

Ik laat je op een andere manier naar jezelf kijken aan de hand van jouw cv, de gebeurtenissen in jouw leven en jouw visie & ideeën. Alles wat je hebt meegemaakt draagt bij tot het inzichtelijk maken van jouw missie.

Tijdens een workshop die ik gaf aan circa 30 werkzoekenden stelde ik iedereen de vraag wáárom ze nog geen werk of opdrachten hadden gevonden. Opvallend was dat iedereen, niemand uitgezonderd, de vraag beantwoordde vanuit ‘wat’ in plaats vanuit ‘waarom’. Dus wát ze tot nu toe hadden gedaan qua werk en wát ze hadden ondernomen om werk te vinden.

Maar zichzelf de waarom-vraag stellen was nog niet bij hen opgekomen. Dat is misschien ook wel de meest oncomfortabele vraag die je jezelf kunt stellen want dat betekent dat je naar binnen moet keren.

Wát houd je weg van wáárom
De antwoorden op de wat-vraag zijn vaak rationeel. Ze geven feiten aan zoals de opgedane werkervaring, de netwerkgesprekken die zijn aangegaan, de sollicitatiebrieven die zijn gestuurd maar daarmee ga je niet snel oplossingen vinden. Sterker nog, in het ‘wat’ blijven hangen kan je een slachtoffer-gevoel geven. Of je wordt boos op de situatie omdat er ondanks al je inspanningen geen enkele beweging in je sollicitaties zit. Of misschien zit er wel beweging in maar niet die jij wenst. Je voelt de hete adem van het UWV in je nek, of je ziet je banksaldo in rap tempo slinken, je thuissituatie wordt er niet gezelliger op en je voelt je energie weggutsen. Het ‘wat’ voorkomt dat je kunt uitzoomen tot je ‘waarom’.

Een match maken tussen jouw ‘waarom’ en die van een werkgever
Ik had iemand van een trainingsbureau op bezoek en zij vond het lastig om anderen op een bevlogen manier te vertellen wat ze precies doet. Ze had voor zichzelf een zinnetje ingestudeerd dat ze kon vertellen: ‘We geven trainingen voor effectief leiderschap, stressvrij werken en efficiënt leren werken’.

Op de vraag wáárom ze dat doen, waartoe dat leidt, wist ze het antwoord niet precies. Ter plekke raadpleegde ze de website om te kijken wat hun visie en missie was maar dat gaf niet direct antwoord. Het inzicht dat zij tijdens ons gesprek opdeed was dat ze op zoek was naar het antwoord op de vraag die boven hun dienst/hun trainingsproduct hangt; waarom geven we deze trainingen en waarom werk ik voor hen? Zodra dit voor haar duidelijk is, kan ze op basis daarvan een match maken met haar eigen ‘waarom’. En vervolgens kan zij op een meer natuurlijke en bevlogen wijze vertellen wát zij doet.

Voel waarin jij gelooft
Om tot jouw waarom-antwoord te komen zou je kunnen nagaan waarin jij gelooft. En zodra het ‘waarom’ duidelijk voor je is, kun je voor jezelf ook beter uitleggen ‘wat’ je doet.

Ik geloof bijvoorbeeld dat iederéén met een vonk wordt geboren. Die vonk bestaat onder andere uit jouw specifieke missie en jouw pakket met talenten om die missie te realiseren.

En die missie is vaak een positieve bijdrage leveren aan mens, dier, natuur of milieu. Hoe klein of groot die bijdrage ook is, de omvang is niet van belang, elke beweging voegt iets toe.

Mijn waarom? Als iedereen zijn missie leeft, dan heb je niet alleen gedreven, positieve mensen die hun omgeving kunnen inspireren om hetzelfde te gaan doen, maar ook wordt de wereld verrijkt met het realiseren van hun missie.

Wát ik doe? Ik begeleid mensen in het krijgen van inzicht in hun vonk zodat ze weten welk betekenisvol werk bij hen past. En telkens als iemand zijn missie heeft (her)ontdekt, geeft mij dat kippenvel, energie en vuur, oftewel betekenis.

De kracht van betekenis
Vanuit jouw waarom ga je betekenis ervaren. En zodra je betekenis voelt, ga je weer ‘aan staan’. Bij mij komt de term ‘aan de rol’ steeds naar boven als ik werk vanuit mijn betekenis. Wat ik op zo’n moment zie is een onstuimig riviertje waarin een jong meisje in een kano kirrend van plezier zonder problemen meelift op het golvende water. Als ik geen betekenis ervaar in mijn dagelijkse leven dan zou het kolkende water als een te overwinnen bedreiging voelen. Maar door mijn betekenis voel ik kracht, energie en zelfvertrouwen waardoor ik zowel werk- als privé-situaties makkelijker aankan.

Bijvoorbeeld; mijn gezin bestaat uit twee puberende jongens die regelmatig m’n kanootje doen omslaan. Soms moet ik er eentje starnakel bezopen uit de ballenbak voor pubers opvissen omdat ie niet meer naar huis kan fietsen. De ander kan zich ineens onze afspraken niet meer herinneren en appt dat ie voorlopig niet meer thuiskomt. De golven van de rivier bestaan dan niet meer uit water maar zijn getransformeerd tot een heel aantal WTF’s.

Ondanks de modderstroom die er dan even op gang komt merk ik dat mijn betekenis mij houvast geeft. Dat is mijn basis van waaruit ik deze situatie aan kan gaan. Het even allemaal niet meer weten is er nog steeds maar mijn betekenis geeft me vertrouwen dat er een positieve afloop aan zit te komen. Het wordt daardoor zachter.

Op zoek naar jouw betekenis
Om tot jouw betekenis te komen kun je een aantal dingen doen. Eén daarvan is dus nagaan waarin jij gelooft maar je kunt ook nagaan waarin jij ervaringsdeskundige bent. Wat voor ingrijpende dingen heb jij meegemaakt en heb je tot op het bot toe doorleefd? Hoe heftig het misschien ook klinkt, het heeft een functie. Een vriendin heeft als gevolg van fysiek misbruik in haar jeugd een groot gedeelte van haar leven boulimia, een eetstoornis gehad. Zij weet precies welke emoties hierbij komen kijken, de onmacht en schaamte die je voelt, het onbegrip van familie en omstanders maar ook hoe je deze aandoening kunt overwinnen. Deze ervaring is geen kennis uit een boek maar het gaat om een echt doorleefd trauma.

Met haar HR-achtergrond en met de verwerkte traumatische ervaring werd haar ‘waarom’ duidelijk;

Liefdevolle, oprechte aandacht zet lage zelfwaardering om in zelfvertrouwen. Wát ze doet? Vrouwen coachen in hun kracht.

Ik krijg daar kippenvel van. Het klopt voor mij als een bus als ze er over praat. Ik geloof haar en dingen komen hiermee samen.

Zij heeft haar betekenis gevonden.

Je bent op een punt aangekomen dat wat je altijd hebt gedaan niet meer ‘werkt’. En dat geeft vaak een oncomfortabel gevoel want hoezo werkt het niet meer? Je bent er tenslotte goed in, je dacht dat je het leuk vond en je hebt er jarenlang ervaring in opgedaan.

Waarom gebeurt dit?
Het kan zijn dat je nog werkzaam bent, maar dat je voelt dat je werk je geen energie meer geeft. Of je werkt niet en je ontvangt aan de lopende band afwijzingen op je sollicitaties. Het kan ook zijn dat je een nieuwe baan zoekt in het verlengde van wat je altijd hebt gedaan. Maar je krijgt niet echt een sprankelend gevoel bij de vacatures die je tegenkomt.

Er zijn verschillende signalen dat het vertrouwde niet meer werkt. Het kan zijn dat je de uitvoering van je taken bent ontgroeid en dat je op de automatische piloot staat. Of dat de manier van werken, de procedures van de organisatie je niet meer passen. Maar ook kan het zijn dat jij niet meer past bij de missie van de organisatie.

Mismatch
Zelf heb ik voor een tuincentrumketen gewerkt omdat ik mensen wilde inspireren over de mogelijkheden van groen in de leefomgeving. Maar het bleek dat het groen helemaal niet zo groen was. Het productieproces is allesbehalve duurzaam te noemen. Ik probeerde duurzaamheid intern op de kaart te zetten maar er was alleen interesse als de verandering geen geld kostte.

Ik merkte dat mijn visie over duurzaamheid belangrijk voor me was maar ik voelde me ook een roepende in de woestijn. Op dat moment kon ik twee dingen doen; blijven strijden anders blijft het bedrijf doen wat het altijd deed of mijn visie meenemen naar een organisatie waar dit wel bij aansloot. Ik koos voor het eerste, ik voerde strijd, wilde gehoord worden maar werd uiteindelijk ontslagen. We pasten niet meer bij elkaar.

En hoe ontzettend pijnlijk ik het ontslag ook vond, ik zag het achteraf als een cadeautje. Ik kwam tot het inzicht dat ik niet meer wilde strijden en dat ik meer bereik als ik me aansluit bij een organisatie met eenzelfde soort visie.

In between-periode
Na het verlies of opzeggen van je baan kun je in een ‘in between-periode’ terecht komen. Het oude werkt niet meer en het nieuwe is nog niet inzichtelijk. Het is tijd voor de volgende fase waarin je andere dingen te doen hebt. Deze periode ‘dwingt’ je om keuzes te maken, te voelen wat er bij je past, waar je enthousiast van wordt maar ook wat je belangrijk vindt. Het is tijd voor het ontdekken van jouw missie. Wat heb je hier te doen? Welk verschil kun jij maken en waarmee kun je betekenisvol zijn. Hier kun je steeds meer je energie in steken.

Je gevoel wijst je de weg, je hoofd voert het uit
Als je bovenstaande situatie herkent dan kun je een begin maken met het formuleren van jouw visie en missie. Je visie is wat je ziet gebeuren dat je raakt. En je missie is jouw oplossing hiervoor. Het gevoel en het hoofd werken hierbij samen.

Zo raakte het de founder van Tony Chocolonely dat er nog steeds slaven worden ingezet op cacaoplantages. Hij had hier een oplossing voor en maakte het zijn missie om slaafvrije chocola op de markt te brengen.
Iemand anders raakte het dat ouderen vaak eenzaam zijn. Ze kwam met een concept waardoor ouderen met elkaar in gesprek raakten.

Het maakt niet uit of je ondernemer bent of in loondienst werkt. Iedereen heeft een missie. Ondernemers geven daarmee richting aan hun bedrijf en werknemers kunnen op basis van hun eigen missie op zoek gaan naar een werkgever met eenzelfde soort missie. Daarmee worden de krachten gebundeld, ervaar je betekenis en heb je het gevoel het verschil te kunnen maken. Het matchen op basis van een missie is daarbij belangrijker dan alleen matchen op basis van een functieprofiel.

Verdieping van je motivatie
Wat je ook kan helpen is het stellen van de waarom-vraag. Dat zorgt voor verdieping van je motivatie. Dat heb ik bijvoorbeeld toegepast bij Annette. Ze liep vast in haar werk en wist niet meer waar ze het zoeken moest. Ze had een café maar richt haar pijlen nu op fotografie. En hier stelde ik haar de waarom-vraag; waarom kies je voor fotografie?

Uiteindelijk kwamen we tot het inzicht dat fotografie ‘slechts’ het vastleggen is van een heel proces wat daaraan vooraf gaat. Wat Annette raakt is de bevlogenheid van ondernemers met een klein restaurant dat ‘echt’ eten serveert. Ze gaf als voorbeeld dat ze helemaal gek is van een kleine winkeltje dat ook een paar tafeltjes heeft waar je kunt eten. Er was maar 1 specialiteit en dat was Spaanse ham. Zij wil het verhaal vertellen van deze bevlogen ondernemer; waar hij zijn hammen vandaan haalt en waarom hij daar voor kiest, waarom hij heeft gekozen voor het interieur met krakkemikkige stoeltjes, waarom hij er voor kiest om het klein te houden, etc.

Ze kan natuurlijk gewoon een foto maken van de ondernemer in zijn restaurant maar ze kiest ervoor hem te volgen en om door middel van foto’s zijn verhaal te vertellen. Door inzichtelijke te maken wat hij doet, wil ze anderen hier enthousiast voor maken. Alles kwam voor haar hiermee samen, zowel haar CV als haar interesses: Horeca, fotografie, styling, verbinden en mensen raken d.m.v. echt eten.

Het roer om?
Moest hiervoor het roer voor Annette helemaal om? Dat was niet het geval. Ze heeft haar opleiding, werkervaring, interesses en visie als basis gebruikt voor het bepalen van haar missie.
Ze hoefde niet nog iets nieuws toe te voegen of te ontwikkelen want alles is er al. Het zit allemaal al in haar, ze hoefde zich alleen bewust te worden van haar missie, haar ‘vonk’. Ze heeft vervolgens van haar vonk vuur gemaakt.